به نقل از «ایران اکونومیست»

رمزهای زیارت امام حسین (ع) در بیان آیت‌الله بهجت(ره)

تاریخ انتشار: ۹ مرداد ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۵۶۳۷۷۷۵

آیت‌الله بهجت(ره) می‌فرمود: به حدی است بکاء که [در روایت] می‌گوید همین که اشک مختصری آمد، اذن دخول سیدالشهدا علیه السلام است.

تأثیرات و معجزات زیادی با خواندن زیارت عاشورا و توسل به حضرت سیدالشهدا علیه السلام انجام شده است. شاید بسیاری از ما در زندگی روزمره خودمان با مشکلاتی مواجه شدیم و یا حاجت‌هایی داشته‌ایم که با توسل به امام شهیدمان و خواندن زیارت عاشورا، گره از کارهایمان باز شده و راه نجات را پیدا کرده‌ایم.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

این نجات و گره‌گشایی که از سوی کرامت و عنایت امام حسین (ع) برای اتفاق می‌افتد، سابقه طولانی دارد. به طوری که علمای دین و دانشمندان اسلامی در بسیاری از بحران‌ها و گرفتاری‌های مردم، آن‌ها را به خواندن زیارت عاشورا متوجه می‌کردند و اتفاقاً گره‌های زیادی از زندگی دنیایی و اخروی مردم باز شده است.

با مرور بخش‌هایی از بیانات گهربار آیت‌الله العظمی محمدتقی بهجت رحمه‌الله علیه، به بررسی تأثیرات عظیم زیارت عاشورا در کلام این عالم ربانی و عبد صالح خدا پرداخته است. لازم به توضیح است که این بخش از سخنان آیت‌الله بهجت، به تائید دفتر معظم له رسیده است.

رمز زیارت امام حسین علیه السلام

مگر ثواب زیارت سیدالشهدا از ما مذخور نیست؟! ما می‌دانیم چه خبر است؟! می‌دانیم روایاتی را که درباره زیارات سیدالشهدا در نیمه شعبان و در شب عاشورا و این‌ها هست، به کجا‌ها رسیده؟! هیچ می‌توانیم بگوییم «کَانَ کَمَنْ زَارَ اللَّهَ فِی عَرْشِه‏؛ کسی که امام حسین علیه السلام را در حالی زیارت کند که به حق آن حضرت متوجه است، گویا خداوند را در عرش زیارت کرده است» یعنی چه؟!

یا مثلاً [اینکه در احادیث درباره]زیارت عاشورا آمده «جَاءَ یَوْمَ القِیَامَة مُلَطَّخاً بِدَمِهِ فِی اصْحَابِ الحُسَیْنَ» (در روز قیامت آغشته به خون خود در میان اصحاب حسین علیه السلام محشور می‌شود). سید بن طاووس از این هم بالاتر نقل کرده است «مُلَطَّخاً بِدَمِ الحُسَیْنِ» (آغشته به خون حسین علیه السلام محشور می‌شود).

چه عرض بکنیم؟! ما این‌ها را می‌فهمیم؟! چیست که ثوابش برای ما مذخور نیست؟ همین بکاء (گریه) برای سیدالشهدا علیه السلام ثوابش چیست؟! می‌توانیم برایش حدی که دیگر از آن بالاتر نیست بگوییم؟! حدی نیست که!

به حدی است بکاء که [در روایت]می‌گوید همین که اشک مختصری آمد، اذن دخول سیدالشهدا است و چه‌بسا جا‌های دیگر هم [بنا به]الغاء خصوصیت، همین باشد؛ «الدَّمْعَةُ عَلامَةُ الْاِذْنِ»؛ داخل بشو. از چشم من اشک بیاید، چه ربطی دارد به اینکه آن‌ها اذن داده‌اند؟! هیچ معلوم است که چه هست قضایا؟!

مراقبت بر خواندن زیارت عاشورا

در قضیه تحریم تنباکو، علمای اصفهان نامه‌ای برای مرحوم میرزا نوشتند که مضمون آن این بود که مردم چندان از فتوای شما استقبال نکردند. حامل نامه، آقای حاج آقا منیر نزد آخوند ملا فتح علی سلطان آبادی رحمه‌الله می‌رسد، ایشان می‌فرماید: نامه‌ای با خود داری که در آن چنین و چنان نوشته شده است و تمام نامه را از اول تا آخر برای حامل نامه و در حالی که نامه در جیب او بود، می‌خواند!

سپس حاج آقا منیر، حامل نامه، از ایشان خواهش می‌کند که عملی به او یاد دهند. ایشان می‌فرماید: شما بحر مواج هستید. تا اینکه بعد از خواهش و التماس می‌فرمایند: سه چیز را مواظبت کنید و خود ایشان هم به این سه امر مواظبت می‌کرده است:

خواندن زیارت عاشورا در هر روز.
خواندن نماز وحشت در هر شب برای مؤمنین و مؤمنات، در هر کجای عالَم فوت کرده باشند.
نماز اول ماه را ترک نکنید.

معجزه زیارت عاشورا

خدا اعجاز انبیا، اوصیا، اولیا و علما را هم اگر مصلحت بداند، ظاهر می‌کند؛ کما اینکه در سامره کرد. کأنه همه در معرض طاعون بودند و همه‌گیر شده بود. آقا سید محمد فشارکی رضوان‌الله علیه با آن کراماتش و مقامات علمیه و عملیه، گفت: «من بر همه شیعه حکم می‌کنم که سه روز روزه بگیرند ـ البته روزه مظنونم است و یقینی نیست ـ و در این سه روز، زیارت عاشورا را بخوانند؛ خداوند به واسطه این کارشان، این بلا را از شیعه رفع می‌کند.»

اهل سامرا دیدند فوج فوج از غیر شیعه وفات می‌کنند، ولی یک نفر از شیعه وفات نمی‌کند. البته یک نفر در تمام جمعیت شیعه وفات کرد، ولی نه به طاعون. یک پاره‌دوزی به یک مرض دیگری وفات کرد والا احدی به طاعون وفات نکرد و این‌ها تعجب کردند که این چه بلایی است که مخصوص غیر شیعه است و فوج فوج از غیر شیعه، به طاعون وفات می‌کنند؛ لذا آن‌ها می‌آمدند در صحن عسکریین علیهم السلام و می‌گفتند: «یَا عَلِیٌ الهَادِی، نُسَلِّمُ عَلَیْکَ، مِثْلْ مَا یُسَلِّمُ الشِیعَة»؛ هر طوری که شیعه سلام می‌کنند، ما هم به همان نیت و همان طور سلام می‌کنیم، درباره ما هم شفاعت بکن، کما اینکه شیعه را می‌بینیم که با طاعون کشته نمی‌شوند. کأنه در طاعون نوشته شده بود: «برای غیر شیعه». این هم از اعجاز است.

ملاحظه می‌کنید؟ با اینکه حقانیت روشن بود، ولی ایمان نمی‌آوردند و ریشه مطلب را که زیارت عاشورا بود، دنبال نمی‌کردند.

منبع : تسنیم

منبع: باشگاه خبرنگاران برچسب ها: زیارت امام حسین ، عاشورا

منبع: ایران اکونومیست

کلیدواژه: زیارت امام حسین عاشورا خواندن زیارت عاشورا حسین علیه السلام امام حسین غیر شیعه آیت الله حسین ع

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت iraneconomist.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایران اکونومیست» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۵۶۳۷۷۷۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

مذاهب اسلامی برای کسب فیض به محضر امام صادق(ع) شرفیاب می شدند/ امام صادق(ع) مورد تأیید تمام مذاهب اسلامی هستند

آیت الله میرزاحسین احمدی فقیه یزدی استاد درس خارج فقه و اصول حوزه علمیه قم در گفت وگو با خبرنگار حوزه اندیشه خبرگزاری تقریب امام صادق علیه الاسلام را دارای رابطه قوی با جهان اسلام دانست و اظهار داشت: در بین امامان معصوم صلوات الله علیهم اجمعین، امام صادق علیه السلام در زمانی واقع شدند که برای یک گفت وگوی علمی بعد امام باقر علیه السلام به شکلی شرایط به وجود آمد که هر کدام از علمای سایر مذاهب با مراجعه به حضرت ضمن کسب تکلیف، سؤال علمی خود را مطرح می کردند که این آمد و شدها با واسطه و یا بی واسطه صورت می گرفت.

آیت الله احمدی فقیه یزدی، افزود: ایشان دارای شاگردان متعددی در رشته های گوناگون بودند؛ به خصوص در مباحث علمی و قرآنی و تسلط بر روایات پیغمبر اسلام و امیرالمومنین علیه السلام دارای تبحر بودند، حضرت امام صادق علیه السلام در این موقعیت و جمعیتی که برای کسب علم و دانش آماده شده بودند، رابطه قوی با جهان اسلام داشتند و به خصوص با کسانی که مجاور بودند ارتباط برقرار می کردند و کسب فیض می بردند من جمله اهل سنتی که هنوز استقراء قوی نداشتند و در عین حال نظر حضرت را جامع تر و غالب تر می دانستند و کسانی که به مسجد می آمدند و مسئله خود را خدمت مطرح می کردند ایشان کاملا توضیح می دادند و صحت و غلط بودن را با استنباط به قرآن و روایات پیغمبر اسلام صلوات الله علیه بیان می نمودند.

وی ادامه داد: گاهی برای گرفتن تأییدیه خدمت حضرت شرفیاب می شدند زیرا سخن امام صادق علیه السلام برای آنان مهم بوده است؛ البته در بین مردم، افراد معاندی بودند که تحریک می شدند و با ایجاد ترس و وحشت بین مردم، باعث جلوگیری از مراجعه افراد به منزل امام می شدند اما مردم ایشان را رها نمی کردند و به هر نحوی با واسطه یا بی واسطه خود را به امام می رساندند.

این عالم شیعه، تصریح کرد: سیطره و عظمت علمی حضرت امام صادق علیه السلام آنقدر وسیع شده بود که به اکناف و اطراف منتقل شده بود و همگان همراهی می کردند و می پذیرفتند. دشمنی هایی صورت می گرفت که حضرت نیز کمال تقیه را در مواردی که لازم بود انجام می دادند و هم توصیه به افراد مرتبط می کردند هم خود مراقبت انجام م دادند. می دانید تقیه صحیح را امام از آباء و اجداشان نقل می کنند که در روایت این گونه ذکر شده است؛ حضرت علی بن الحسین علیه السلام می فرمایند: تقیه به این معنا است که روایات ما صعب و مستصعب است غیر از نبی و یا ملک مقرب و یا مؤمنی که "امْتَحَنَ اللَّهُ قَلْبَهُ لِلْإِيمَانِ"؛ نمی شود این را به هر کسی رساند.

وی عنوان کرد: این اخبار و احادیث که می رسید، در واقع به این معنا بوده است که علم را نمی توان به هر کسی آموخت زیرا آن علم را باید تقیه کرد و به اهلش آموخت، و این تعلیم به شکل تقیه در زمان امام صاق علیه السلام آنچنان رواج پیدا کرد که هر کسی هرحرفی را به امام نسبت نمی داد، بعد از اینکه مطمئن می شدند بر موازین درستی می باشد این انتساب را مطرح می کردند.

وی در پایان تأکید کرد: به همین جهت شاید بیشترین روایاتی که تاکنون در دست است از امام صادق علیه السلام ثبت و ضبط شده است و به این دلیل که کسانی که در محضر ایشان بودند ثبت و ضبط می کردند. اکنون در آستانه شهادت آن بزرگوار عرض کنم که، کل منابع علمی که از ایشان رسیده در غیر از منابع شیعه است، در مذاهب اسلامی دیگر نیز مشهور و فراوان می باشد.
 
انتهای پیام/